Początki
Początki szkolnictwa w Dąbrówce Małej sięgają pierwszej połowy XIX wieku. Wcześniej Dąbrówka Mała należała do Związku Szkolnego w Bogucicach. Już bowiem w 1804 roku Bogucice posiadały własną szkołę katolicką (Kronika Bogucic mówi o istnieniu szkoły w tej miejscowości już w XVII w.). W szkole tej uczono dzieci w języku polskim. W związku jednak z napływem osadników niemieckich wprowadzono nauczanie niektórych przedmiotów także w języku niemieckim. Dzieci z Dąbrówki Małej uczęszczały do szkoły tylko dwa razy w tygodniu tj. we wtorki i piątki.
Pierwsza budowa
W 1841 r. powstał za zezwoleniem Rejencji Opolskiej miejscowy Związek Szkolny, który postawił sobie za cel budowę szkoły w Dąbrówce Małej. Projekt budowy został zatwierdzony 1 stycznia 1844 r. Miejsce pod budowę szkoły ofiarował miejscowy dwór. Budowę pierwszej szkoły w Dąbrówce Małej rozpoczęto 4 listopada 1845 r., a zakończono w listopadzie 1847 r. Budynek szkolny został umiejscowiony między koloniami Pniaki a Burowcem. Zajęcia dla 108 miejscowych dzieci były prowadzone przez jednego nauczyciela o nazwisku Busch. Do nowo powstałej szkoły uczęszczały dzieci zarówno z osady jak i okolicznych kolonii m.in. z Burowca.
Rewolucja Przemysłowa
W pierwszej połowie XIX wieku osada w Burowcu przekształciła się z rolniczej w
przemysłową. W roku 1836 Franciszek Wincler zbudował tu wielkie piece dla huty żelaza „Dietrich” (w rejonie dzisiejszej ul. Dytrycha).
Jedenaście lat później kupiec Loebbecke rozpoczął budowę huty cynku „Paul” (od 1922 r. „Paweł”), którą w 1861 roku sprzedał koncernowi „Giesches Erben „. W roku 1856 rozpoczęła w Burowcu eksploatację kopalnia węgla kamiennego „Abendstern” (od 1922 r. „Jutrzenak”), którą również wykupili spadkobiercy Gieschego. W 1864 r. uruchomili oni hutę srebra i ołowiu „Walter – Croneck”. Wraz z rozwojem przemysłu zwiększyła się liczba mieszkańców Burowca. Powstały dwie kolonie robotnicze „Jerzy” i „Paweł”. Kolonia „Jerzy” znajdowała się przy ulicy Kuśnierskiej, a kolonia „Paweł” obok torów kolejowych przy ulicy Wandy. Wzrastała także liczba dzieci uczęszczających z Burowca do szkoły. W 1861 r. do istniejącej w Dąbrówce Małej szkoły ( powiększonej o nowy budynek ) na liczbę 238 uczniów z koloni Burowiec uczęszczało 113 dzieci.
Wiek XIX
Związek szkolny zdając sobie sprawę z trudności z jakimi boryka się szkoła w Dąbrówce Małej nie mogąc pomieścić wszystkich uczniów, jak też mając na uwadze dobro dzieci z Burowca, podjął decyzję o wynajęciu dodatkowego lokalu do nauki w koloni Burowiec. Decyzja ta dała początek istnieniu w tej miejscowości pierwszej placówki oświatowej. W wynajętej sali dzieci z Burowca rozpoczęły naukę dnia 1 lipca 1861r. Na początku istniała tylko jedna klasa. Zajęcia były prowadzone przez jednego nauczyciela. Dalsze dwie klasy utworzono dopiero w 1877r. Pod koniec XIX w. nastąpiła rozbudowa tej placówki oświatowej. W 1899r. zajęcia były prowadzone przez sześciu nauczycieli dla 312 uczniów w pięciu salach lekcyjnych.
Eichenau
W pierwszych latach XX wieku w wyniku nasilającego się procesu germanizacyjnego ludności śląska i napływu dużej liczby osadników z Niemiec zmieniono nazwę
miejscowości Dąbrówka Mała na Eichenau (03.09.1905r.). Proces zniemczania miał swoje odbicie w funkcjonowaniu szkoły w Burowcu. Nauczanie przedmiotów odbywało się bowiem w języku niemieckim. W 1913 roku do ośmiu oddziałów uczęszczało 350 uczniów. Zajęcia dla tak licznej grupy dzieci były prowadzone przez 7 nauczycieli. Nauka odbywała się w budynku przy ulicy Luize-Wiktoriastrasse (aktualnie odremontowany budynek Z.SZ.H. przy ulicy J.Hallera).
20-lecie Międzywojenne
W latach międzywojennych Burowiec wszedł w skład gminy wiejskiej Dąbrówka Mała ( powiat katowicki ). 1 września 1924 r. rozdzielono szkołę na męską i żeńską. Szkołę żeńską określono nr I, szkołę męską nr II, a szkołę w Burowcu nr III ( stosowano wówczas rzymską numerację ). Kierownikiem szkoły nr III w Burowcu został Alfred Skowronek, który pełnił funkcję również organisty w kościele. Dowodem na to jest najstarszy zachowany dokument szkolny „Księga zwolnień” z roku 1928 z odbitą owalną pieczątką – „Siedmioklasowa Publiczna Szkoła Powszechna nr III w Dąbrówce Małej”. Pomieszczenia lekcyjne szkoły w Burowcu okazały się przy ciągle wzrastającej liczbie uczniów niewystarczające dla prowadzenia zajęć. Dlatego też wprowadzono w szkole system zmianowości – rano i popołudniu. W latach 1931/32 przeprowadzono remont budynku szkolnego dobudowując 2 piętro. W czasie rozbudowy budynku część dzieci z Burowca uczęszczała do szkoły nr II w Dąbrówce Małej. W roku szkolnym 1932/33 Siedmioklasowa Publiczna Szkoła Powszechna nr III posiadała już 10 sal lekcyjnych. Zajęcia dla 416 uczniów były prowadzone przez 10 nauczycieli. Pomimo rozbudowy szkoła nie posiadała najlepszych warunków do prowadzenia zajęć. Brakowało pomocy, umeblowania, sali do prowadzenia zajęć gimnastycznych i sal pomocniczych. W oparciu o Rozporządzenie Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 18 listopada 1932 r. rok szkolny trwał od 20 sierpnia do 19 sierpnia następnego roku kalendarzowego. Dzielił się na dwa półrocza obejmujące cztery okresy oraz ferie zimowe i letnie. Ferie zimowe trwały od 23 grudnia do 15 stycznia (następnego roku kalendarzowego), a letnie od 16 czerwca do 19 sierpnia. Uczniowie uczyli się następujących przedmiotów: religii, języka polskiego, języka niemieckiego, rachunków i geometrii, przyrody, geografii, historii, rysunków, robót ręcznych, ćwiczeń cielesnych. Uczniów oceniano stosując następującą skalę ocen: bdb, db, dst, ndst, a zachowanie uczniów mogło być odpowiednie lub nieodpowiednie (zachowane są w archiwum szkolnym dwa świadectwa z roku 1927/28). Kierownikiem szkoły nr III był w latach 1925/39 Światek Wojciech. W salach budynku szkolnego mieściła się także Dokształcająca Szkoła Wiejska. Z biblioteki szkolnej korzystali nie tylko uczniowie, ale i dorośli mieszkańcy Burowca. 20 czerwca 1935 roku poświęcono przy szkole nowo wybudowany parterowy budynek z przeznaczeniem na odział przedszkolny (obecnie sala gimnastyczna Z.SZ.H.) W okresie międzywojennym po raz pierwszy pojawia się w dokumentach szkolnych imię Adama Mickiewicza (świadectwo szkolne z 1928r.).
Wybuch Wojny
Agresja Niemiec hitlerowskich na Polskę (1.IX 1939r.) i zajęcie śląska przez Niemcy doprowadziło do zamknięcia szkoły. Władze niemieckie przeznaczyły budynek szkoły na mieszkania dla Niemców ewakuowanych ze wschodu. W czasie okupacji część dzieci z Burowca uczęszczała do niemieckiej szkoły w Dąbrówce. Po wycofaniu się Niemców w styczniu 1945 roku po mimo dużych zniszczeń sprzętu i urządzeń szkolnych, dzięki wysiłkowi nauczycieli i mieszkańców Burowca zajęcia z dziećmi rozpoczęły się już 3 marca 1945 roku z 236 zapisanymi uczniami, zajęcia prowadziło 8 nauczycieli. Oto ich nazwiska: Kolańczyk Longin (pełnił tymczasowo funkcję kierownika), Diaczek Helena, Łojkiewicz Henryka, Nowakówna Anna, Surmiakówna Helena, Jelonkówna Anna, Gutowa Julia, Koszycowa Leokadia.
Lata 50-te
Z dniem 1 stycznia 1946 roku został przywrócony na stanowisko kierownika szkoły z okresu przedwojennego Światek Wojciech. W roku 1951 po likwidacji powiatu katowickiego, Dąbrówka Mała weszła w skład powiatu miejskiego Szopienic. Zmiana ta ma swój wyraz w zmianie numeracji szkoły i pojawieniu się po raz pierwszy na pieczęci szkolnej imienia Adama Mickiewicza. W dokumentach szkolnych z tego okresu są odbite pieczęcie następującej treści: Szkoła Podstawowa nr 6 im. Adama Mickiewicza w Szopienicach, po przyłączeniu Dąbrówki do Katowic zmieniła numeradję na 46.
Nowy budynek
W latach 60-tych nastąpiła szybka rozbudowa Burowca. Powstały nowe osiedla mieszkaniowe, a co za tym idzie wzrosła liczba ludności i uczęszczających do szkoły uczniów. Stary budynek szkoły nie odpowiadał zupełnie współczesnym wymogom. Trudne warunki lokalowe, brak pracowni przedmiotowych, sali gimnastycznej były przyczyną podjęcia przez ówczesne władze oświatowe decyzji o budowie nowego budynku szkolnego przy ulicy Dytrycha. Uroczyste przekazanie nowego budynku Szkole Podstawowej nr 46 im. Adama Mickiewicza nastąpiło 11 października 1971 roku. Stary gmach przy ulicy J. Hallera został poddany remontowi i przekazany Zespołowi Szkół Handlowych w Katowicach.
Reforma szkolnictwa
W wyniku reformy szkolnictwa w 1999 roku powstał Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 12 w Katowicach, do którego uczęszczali uczniowie Szkoły Podstawowej nr 46 i Gimnazjum nr 11. W roku 2005 w budynku rozpoczęli naukę tylko uczniowie gimnazjum. Szkoła Podstawowa nr 46 przestała istnieć.